Για τους περισσότερους ανθρώπους, οι κιρσοί αντιπροσωπεύουν μόνο μια παθολογία των κάτω άκρων. Ωστόσο, προβλήματα αιμοφόρων αγγείων μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος και οι στενές περιοχές τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες δεν αποτελούν εξαίρεση. Οι κιρσοί των χειλέων και άλλων οργάνων του αιδοίου, του πέους και των όρχεων (κιρσοκήλη) είναι ιδιαίτερα ενοχλητικοί.
αιτίες
Ο κύριος παράγοντας στην ανάπτυξη της παθολογίας είναι μια γενετική αδυναμία του αγγειακού τοιχώματος, κατά την οποία οι φλέβες χάνουν τον τόνο και την ελαστικότητά τους. Άλλες αιτίες που προκαλούν κιρσούς των οργάνων της βουβωνικής χώρας είναι:
- Υποσιτισμός με συχνή δυσκοιλιότητα.
- χρόνιες ασθένειες του ουρογεννητικού συστήματος.
- έντονη σωματική δραστηριότητα με ένταση στους πυελικούς μύες και στο πρόσθιο κοιλιακό τοίχωμα.
- αργή ροή αίματος στη βουβωνική χώρα λόγω καθιστικού τρόπου ζωής.
- Συμπίεση των αιμοφόρων αγγείων και απόφραξη της εκροής φλεβικού αίματος λόγω θρόμβων αίματος, ουλών, συμφύσεων, όγκων διαφόρων προελεύσεων.
- Αλλαγές στο επίπεδο των ορμονών κατά τη φυσική ωρίμανση, την εγκυμοσύνη, την εμμηνόπαυση, τη λήψη ορμονικών σκευασμάτων.
- αυξημένο φορτίο στα όργανα του περίνεου σε γυναίκες πριν και μετά την εγκυμοσύνη, κατά τη διάρκεια του τοκετού.
- στασιμότητα του αίματος και συμπίεση των αγγείων της μικρής λεκάνης και του περίνεου λόγω της ανάπτυξης της μήτρας.
- Τραύμα και χειρουργική επέμβαση των εξωτερικών γεννητικών οργάνων σε άνδρες και γυναίκες.
- συχνή κατακράτηση ούρων?
- συστηματική καθυστέρηση στην εκσπερμάτιση.
- συχνά ζεστά μπάνια, λουτρά, σάουνες.
Συμπτώματα
Στις γυναίκες, οι κιρσοί επηρεάζουν τα χείλη και άλλα μέρη του αιδοίου, στους άνδρες - το πέος, το όσχεο. Ανάλογα με την τοποθεσία, η παθολογία έχει παρόμοια και διαφορετικά συμπτώματα.
Τα κοινά είναι:
- φλέβες αράχνης στα αρχικά στάδια.
- διευρυμένες βουβωνικές φλέβες που προεξέχουν στο περίνεο, σταθερές στην αφή με αλλοιωμένο ανάγλυφο, σχηματίζοντας πλέγμα σταφυλιού και κόμβους σε 3-4 μοίρες κιρσών.
- μπλε τόνος δέρματος?
- Κνησμός, αίσθημα καύσου, πόνος με την ανάπτυξη συμφόρησης.
- Φούσκωμα?
- Πόνος κατά τη διάρκεια στενής επαφής, χρήση της τουαλέτας, σωματική καταπόνηση.
Για τους κιρσούς των χειλέων και του αιδοίου υπάρχουν επίσης:
- Πόνος που ακτινοβολεί στο κάτω μέρος της πλάτης ή στους γοφούς, προσλαμβάνει χρόνιο χαρακτήρα, διαταράσσει την κανονική ζωή της γυναίκας και οδηγεί σε επιδείνωση της ψυχοσυναισθηματικής κατάστασης: κατάθλιψη, αυξημένη ευερεθιστότητα, κακός ύπνος, νευρώσεις.
- Σκληροί και μεγάλοι αγγειακοί κόμβοι που δυσκολεύουν το κάθισμα και την κίνηση.
Οι κιρσοί του σπερματικού μυελού (κιρσοκήλη) στους άνδρες συνοδεύονται από:
- ασυμμετρία, πρόπτωση, πρήξιμο του οσχέου στο πλάι του κατεστραμμένου όρχεως.
- Ενόχληση, κάψιμο και πόνο κατά το περπάτημα και με την παραμικρή σωματική άσκηση.
- Επιδείνωση της ποιότητας της οικείας ζωής μέχρι την ανικανότητα και τη στειρότητα.
Η ήττα του πέους εκδηλώνεται:
- σοβαρό πρήξιμο των φλεβών, ακόμη και όταν ο ασθενής είναι σε ηρεμία.
- επώδυνη στύση?
- μια αλλαγή στο χρώμα του δέρματος από σκούρο ροζ σε σκούρο κόκκινο με μπλε απόχρωση.
- Πρήξιμο των μαλακών ιστών.
- έγκαιρη αιμορραγία και σκλήρυνση ορατή κάτω από το δέρμα.
Τι είναι επικίνδυνο
Η βλάβη στα βουβωνικά όργανα μπορεί να έχει σοβαρές επιπλοκές και αρνητικές συνέπειες: η πάχυνση του αίματος στα αγγεία προκαλεί θρόμβωση, φλεβίτιδα, ξαφνική αιμορραγία κατά τη σεξουαλική επαφή ή ένταση κατά τις κενώσεις του εντέρου.
Χείλη και αιδοίο
Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η ασθένεια εξελίσσεται, γεγονός που οδηγεί σε επιπλοκές:
- Η κιρσοθρομβοφλεβίτιδα είναι μια από τις μορφές θρομβοφλεβίτιδας, η οποία εκδηλώνεται με την ήττα των επιφανειακών αγγείων των κάτω άκρων. Προκαλεί επιπλοκές σε βαθιές και μεγάλες φλέβες, πνευμονική αρτηρία.
- Η πυελική θρόμβωση είναι ο σχηματισμός θρόμβων αίματος στις επιφανειακές και εν τω βάθει φλέβες που, εάν αποκοπούν, μπορεί να αποβούν θανατηφόρα.
Όπως δείχνει η ιατρική πρακτική, με μια τέτοια παθολογία, η ανάπτυξη αιμορραγίας σπάνια συμβαίνει και οι καταστάσεις όπου η έκρηξη φλεγμονής φλέβας είναι σπάνια, αλλά πιθανή, ειδικά κατά τη διάρκεια του τοκετού, επομένως, οι κιρσοί των χειλέων πρέπει να αντιμετωπίζονται αμέσως μετά τη διάγνωση.
πέος
Οι κιρσοί στο πέος και το σπερματικό κορδόνι οδηγούν σε επιδείνωση της ποιότητας του σπέρματος και εξασθενημένη στυτική λειτουργία. Η ψυχική υγεία του ασθενούς υποφέρει επίσης: Η αλλαγμένη εμφάνιση του ανδρισμού επηρεάζει τη διάθεση, οδηγεί στην ανάπτυξη κατάθλιψης και νευρώσεις μέχρι ανικανότητας.
θεραπεία
Η βάση για τη θεραπεία των κιρσών είναι τα φάρμακα και η εξάλειψη των παραγόντων που προκαλούν την ανάπτυξη της παθολογίας - σωστή διατροφή, άσκηση, ποτό, διόρθωση σωματικού βάρους.
Τα φάρμακα συνταγογραφούνται συστηματικά με τη μορφή δισκίων, καψουλών ή τοπικά με τη μορφή αλοιφών, κρεμών. Συνταγογραφούνται οι ακόλουθες ομάδες: venotonics (phleboprotectors) για την ενίσχυση του αγγειακού τοιχώματος, την αύξηση του τόνου και της ελαστικότητας των φλεβών, την ανακούφιση του οιδήματος και της λεμφικής συμφόρησης, αντιαιμοπεταλιακούς παράγοντες για την απορρόφηση θρόμβων αίματος, ΜΣΑΦ για την ανακούφιση από τη φλεγμονή και τον πόνο, αντιισταμινικά για αυτό , καύση και άλλα .
Συνιστάται στις έγκυες γυναίκες να φορούν εσώρουχα συμπίεσης με τη μορφή κάλτσες ή καλσόν (με τσέπη για άντρες) - ένα ειδικό μοντέλο εσωρούχων που έχει σχεδιαστεί για να στηρίζει τους όρχεις και το πέος στη σωστή θέση.
Από τις ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους, συνιστάται η σκληροθεραπεία - η εισαγωγή ειδικών ουσιών στα αγγεία που φράζουν τις κατεστραμμένες περιοχές και το αίμα ρέει μέσα από υγιείς φλέβες, καθώς και αφαίρεση με λέιζερ ή ραδιοσυχνότητα, που λειτουργούν με παρόμοια αρχή - σφραγίζουν την πάσχουσα πλοίο .
Η χειρουργική θεραπεία καταφεύγει μόνο μετά τη γέννηση ενός παιδιού, εάν οι φλέβες δεν έχουν επιστρέψει σε υγιή κατάσταση, δηλαδή η αιτία των κιρσών δεν είναι εγκυμοσύνη.
Στα αρχικά στάδια της παθολογίας, είναι δυνατή η θεραπεία με εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας: αλοιφές, αφεψήματα φαρμακευτικών φυτών, κομπρέσες και λουτρά με βάση αυτά. Πριν από τη θεραπεία παθολογιών με εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας, φροντίστε να συμβουλευτείτε το γιατρό σας.